Vertrek
De trein rijdt weg,
Maar hij staat stil
De pijn in zijn ogen,
Omdat hij ook graag verder wil!
Zijn kansen, dromen en ambities
Zitten allemaal aan boord.
Diep van binnen dat gevoel
Dat ook hij daarbij hoort.
Zijn lichaam laat hem
Voor de zoveelste keer in de steek
Zijn geest altijd vol kracht,
Overlopend van moed maakt hem week.
De laatste wagon wordt gevolgd
door de eerste traan.
De eerst volgende trein is de dood
hij wil het niet, maar staat vooraan.
Eenzaam staat hij op het perron
Onduidelijk wanneer zijn trein zal gaan.
Maar de herinnering aan zijn
Lach zal immer voortbestaan.
